Over de transformatie van 'altijd aanstaan' en 'eindeloos doen' naar authentiek en 'bewust zijn'.
En over het risico van jezelf verliezen en dat een burn-out op de loer kan liggen en hoe ik genas van mijn 'doe-verslaving'.
Leestijd - 4 min.
'Wie ben ik,’ wil ik net schrijven op mijn ‘over Selma’ pagina op mijn website. Ik vind deze lastig, want in de ogen van de ander ben je altijd iemand anders. Dus misschien ben ik wel wie jullie denken dat ik ben... Iedereen kijkt met een projectiebril naar de ander. Maar nu ik over mijzelf moet schrijven…
Lang identificeerde ik mij als HR Professional, als single moeder van een meiden-tweeling, als moeder van een zoon in transitie, als ‘vrouw van’, als ‘gescheiden vrouw’, als zelfstandig en authentiek. Zo zette ik mijzelf lang in de etalage naar anderen. ‘Zo’n ex-burn-out klantje die zo nodig ook nog moest coachen, maar niet echt in zichzelf, haar kennis, ervaring en wijsheid geloofde en op alle vlakken in haar leven wilde pieken ook nog…’. Op zijn Japke D. Bouma’s gezegd riep ik vast: ‘Ga lekker zelf in je kracht staan’ op bij anderen. AU! Toch? Ja, dit alles geloofde ik zelf ook over mij. Pijnlijk! Ik was nog afhankelijk van de goedkeuring van anderen, en minder authentiek dan je zou denken. Graag bijzonder gevonden willen worden, gezien willen worden, gehoord willen worden. Ik doorzie mijzelf en mijn gedoe en poppenkast nu.Ik weet nu wanneer ik mijzelf groter wil maken dan wie ik ben, en ook wanneer ik mijzelf kleiner maak dan wie ik ben.
Dus wie ik ben, dat mag jij zeggen ;)
De kracht van leren voelen
Ik was bang. Bang om mijzelf te laten zien, mijn echte gevoelens te voelen en te tonen. Want lang spiegelde het leven mij: ‘Als je boos wordt, dan gaan de mensen in jouw leven weg.’ Dus mocht ik lang niet boos zijn, maar ik was het wel. En de mensen om mij heen voelden dit. Ik gedroeg mij vaak als een olifant in de porseleinkast. Ingehouden woede slaat naar binnen en dooft je vuur…
Inmiddels weet ik dat ik de boel lekker opschud. Het is een kwaliteit die voor mij is opgestaan uit zelfbescherming en niet hoeven voelen. Maar sinds ik juist durf te voelen en mijn intuïtieve stem volg en durf uit te spreken, is het een groot talent dat mij elke dag dient. Maar eer ik hierachter was, had ik al veel schepen achter mij verbrand, veel relaties gehad… Totdat ik echt een goede relatie met mijzelf aanging.
Een stem die schreeuwt om verandering
Wat als een stem al zo lang fluistert, dat ie inmiddels schreeuwt: ‘Doe iets! Dit ben jij niet & dit wil jij niet!’ Durf jij dan uit je comfort zone te gaan? Vraag jij jezelf dan: ‘Wat is het allerergste dat kan gebeuren?’ Of vraag jij jezelf: ‘Maar wat nou als het goed gaat?’
Alles begint met een droom, een visie, een gevoel. Ben jij nog in staat bij jezelf in te checken en te voelen wat je werkelijk wilt? Durf jij een gevoel van verwondering – over hoe jij je mag voelen in jouw leven bijvoorbeeld – toe te laten?
Waarom veranderen zo moeilijk kan zijn
Wat als dat nou niet vanzelf gaat of van nature komt? Als het zo makkelijk was, zouden we dat met z'n allen vast veel vaker doen, toch? Dus wat gebeurt er diep in ons wanneer dat niet goed lukt?
Op het moment dat we even rust nemen, het voor een moment stil is om ons heen (en we ook niet onze tijd vullen door op onze telefoon te zitten)... dan kunnen we de stem van ons ego heel goed horen. Die innerlijke stem die van alles vindt en van alles wil. En rusten is daar vaak niet een van.
Inzicht in je ego en overlevingsstrategieën
Dat ego is de stem van ons innerlijke kind. De hele jonge versie van onszelf die ergens al heel vroeg heeft besloten dat het zich op een bepaalde manier moest gedragen om liefde en aandacht te ontvangen. Ieder van ons heeft een eigen unieke magische mix; voor de ander zorgen, pleasen, hard je best doen, controle houden, niet lastig zijn... En in dat gedrag worden we vaak heel erg goed.
Het gevolg is dat we onder stress alleen nog maar meer van dit gedrag laten zien. Een veeleisende omgeving en maatschappij doet daar vaak nog een flinke schep bovenop. En zo komen we in een sterke overdrive terecht.
De kracht van rust en stilstand
In het stilstaan kunnen we ons eigen ego leren aankijken. Ontdekken en ervaren wat het eigenlijk wil, wat het diepere verlangen ooit is geweest. Daarmee openen we een eerste ruimte... een window of opportunity... om het anders te doen. In te zien dat het anders kan, en dat wat ooit nodig leek, niet meer hoeft. In ieder geval niet meer als overlevingsstrategie.
In het toegeven aan de rust bied je je ego de ruimte om ook tot rust te komen. Hoeft het niet meer zo hard te werken. En daarmee kom ook jij tot rust.
Drie helpende tips om een burn-out te voorkomen of te leren voelen na een burn-out
- Leer voelen! Laat jezelf (aan)raken en ga tekenen, schilderen of schrijven.
Zoek een manier om contact te maken met je innerlijke wereld en emoties. Bij mij was dat tekenen. Het hielp – en helpt me nog elke dag – om te blijven bewegen richting mijn toekomstvisie. - Schenk wekelijks aandacht aan een ronder leven.
Vraag jezelf eens per week af:- Wat wil ik leren?
- Wie kan ik helpen?
- Hoe kan ik speelsheid en vreugde uitnodigen in mijn bestaan?
- Hoe en wanneer check ik even echt in bij mijzelf?
- Check dagelijks bij jezelf in.
Gebruik een dagboek voor 'Morning notes' en 'Evening notes'. Start je dag met dankbaarheid en eindig met trots en reflectie.
Reactie plaatsen
Reacties