Leestijd - circa 2 min.
Bijna al mijn cliënten komen bij me met het gevoel vastgelopen te zijn. Hieronder schuilt altijd een diep gevoel van 'niet goed genoeg zijn' weet ik inmiddels.
Via hun eigen coach vraag gaan we altijd op zoek naar hoe het kan dat zij zo vastgelopen zijn en hoe dit anders kan. Zo ook Emmy...
NB: Naam van mijn coach klant is fictief in overleg gekozen en zij herkent zich in haar verhaal, dat ik van haar met jullie mag delen.
Neem Emmy, een verzorgde vrouw van eind 50, die zonder glans in haar ogen mijn praktijk binnenkwam. Haar blik was schichtig, en ik voelde haar ingehouden woede. Ze vertelde hoe boos ze kon worden op collega's en het gevoel van onrecht dat haar soms overspoelde. Mijn antenne zei: “machteloosheid, oud trauma.”
Emmy voelde zich opgejaagd door werkprojecten die nergens heen gingen, en thuis worstelde ze met verwachtingen die anderen maar niet leken waar te maken. "Zo binnen, zo buiten," dacht ik; de stagnatie die zij voelde, werd weerspiegeld in haar omgeving.
Ze vertelde dat ze zich lelijk voelde, niet goed genoeg. Ik bood haar een eenvoudige oefening aan: dagelijks in de spiegel kijken tot ze gemeend kon zeggen, “Ik ben mooi, ik hou van jou.”
‘Wanneer en op welke manier heb jij eerder in je leven onrecht en machteloosheid ervaren?’ Vroeg ik haar.
We doken in haar verleden, ik maakte een genogram om haar systeem in kaart te brengen. Al snel kwamen de wortels van haar boosheid en machteloosheid naar boven: Oorlog, Een vader die emotioneel afwezig was, een moeder die zich meer op zorgen dan op voelen richtte, en een stuk onverwerkte machteloosheid. Ze had leren overleven door zich aan te passen. Die boze machteloze rebel in haar, ooit een reactie op al dat moeten en al dat onrecht, zat nu in de weg. Samen werkten we eraan om die pijn onder ogen te zien, zodat de energie van die sprankel in haar weer vrij kon komen.
We gingen verder met het ontdekken van haar unieke talenten via de Gallup Strengthsfinder 2.0. Wat een opluchting om te zien hoe ze haar kwaliteiten herkende en weer blij werd met wie ze echt is!
Ergens onderweg in haar coaching proces ging mijn cliënte haar talenten op haar huidige rol mappen - in hyper-analyse & overtuigingsmodus want dat is haar talent natuurlijk :) - en stuurde ze mij ongevraagd een mail waarom ze zo perfect matchte met haar huidige rol. Ik heb het gelaten voor wat het is. Herken deze super-analytische houvast-behoefte natuurlijk als geen ander. :) Maar het is haar overlevingsmechanisme dat hier voor mij verscheen…meldde mijn antenne mij. ‘En vanwaaruit zette zij haar talenten naar mij nu in? Vanuit haar overlevingsgedrag naar mij en naar zichzelf,’ vermoedde mijn antenne. Aan mij de opdracht om haar dit terug te spiegelen🪑 🪞
Met de Bateson-niveaus werkten we aan haar zelfbewustzijn, stap voor stap. Ze leerde om haar kracht te vinden in wat haar echt drijft en durfde dat vanuit haar kern te uiten. “Zo, deze dame neem ik serieus!” zei ik haar terug.
We schreven brieven om oude pijn los te laten. HEEL betekent Herkennen, Erkennen, Expressie geven en Loslaten. Dat kost tijd en oefening, maar het voelt zó bevrijdend om niet langer door je overlevingsdelen geleid te worden. Helen betekent niet ergens overheen komen, maar in staat zijn om gewond & heel te zijn, het vergroot je bewust-zijn.
Ik heb haar uitleg gegeven over hoe overlevingsdelen opstaan om iemand die onmacht en pijn/verdriet ervaren heeft, te beschermen tegen het niet hoeven voelen van deze onmacht, pijn en verdriet. Het is niet het trauma van toen, maar hoe we reageren in het nu, in vergelijkbare situaties, die maken dat we vastlopen als we ons laten leiden door deze mechanismes.
'Dus wie is de leider in jou?' vroeg ik haar. Nu jij je bewust geworden bent van je overtuigingen en overlevingspatronen die je constant zeggen dat je niet te moeilijk moet doen, dat je je moet aanpassen, dat je niet boos mag zijn, dat je het niet waard bent om lief te hebben, ruimte voor jezelf te maken om datgene te doen wat je het liefste doet, dat je je beter onzichtbaar kunt maken, dat je vooral je hoofd erbij moet houden, alles moet begrijpen, etc. etc. WIE IN HET NU KOMT ER VOOR JOU OPDAGEN? Reageer je vanuit pijn, of kun je daar inmiddels mee zijn, eerst liefdevol met dat deel wat geraakt is zijn, het onderzoeken en integreren om vervolgens vanuit een meer bewust deel voor jezelf te gaan staan?
Emmy herinnerde zich haar jonge zelf, vol dromen en sprankel. We werkten aan het integreren van dat speelse, onbevangen deel in haar huidige leven. Als slotopdracht liet ik haar stappen in de toekomst maken, met het kind dat ze was en de wijze vrouw die ze zal worden, terug in het nu.
De laatste sessie lees ik haar ook mijn reflectie op haar proces voor. Ten slotte werd een resultaat-gesprek van haar en mij verwacht bij haar werkgever.
Ik heb haar gezegd dat er mijns inziens straks 3 perspectieven samen komen, die van cliënte/werknemer, die van de coach en die van de werkgever.
Dus schreef mijn cliënte gevraagd haar eigen reflectie en las zij mij deze voor. Vervolgens las ik haar mijn beeld van haar coaching proces voor.
Waarbij haar eigen reflectie het beste kan worden ingebracht bij haar werkgever. Mijn reflectie op haar, zal haar een tandje dieper spiegelen vermoed ik...
En mij? Mag een coachklant mij ook spiegelen! Jazeker! Mijn ‘controle willen hebben over de uitkomst’ en ‘ik moet het wel goed doen!’ 🪞 ze kwamen ook langs, en ik kon ze parkeren op mijn achterbank! Geloof me dat ik inmiddels aanneem dat IK er niet over ga of een ander komt opdagen in zijn of haar bestaan… ik loop een stukje met mijn cliënten op, een diep stukje inmiddels want je kunt zo diep gaan als je zelf gegaan bent… 🙏💫🪑🪞💔❤️🩹
Reactie plaatsen
Reacties